زیگموند فروید (۱۹۳۹–۱۸۵۶) پدر روانکاوی، اختلال پارانویا را خاص روشنفکران می‌داند و می‌گوید: «بیماران پارانویا که عموماً افراد مجرد و از زمره روشنفکران‌اند، از شک و بدگمانی خود رنج می‌برند، از دشمنان خیالی وحشت دارند و برای مبارزه با آنان، تلاش و وسایل بکر و بدیعی ابداع می‌کنند.»[۱۴] ناگفته پیداست این مفهوم فروید را نمی‌توان به تمام گروه روشنفکری تعمیم داد و از طرف دیگر نیز نمی‌توان مصادیق بارز رفتار پارانوئیدی را در کثیری از روشنفکران و سردمداران افکار بلند بشری نادیده گرفت. نمونه‌ای از افراد متفکّر که به این بیماری دچار بوده‌اند می‌توان به آیزاک نیوتن، فیزیکدان و ریاضیدان سرشناس بریتانیایی اشاره کرد. اینجاست که با صرف نظر از مفهوم «بیماری» که به نوعی اختلال روانی آن هم به تنها تعداد کمی از افراد جوامع اشاره دارد، می‌توان با تعدیل این مهم، آن را به تمامی افراد بشری تعمیم داد و آن را امر طبیعی دانست، چرا که سوءظن در حد کوچکی لازمه تعامل و تصمیم‌گیری درست است.
درد در ناحیه درماتومی که تحت تاثیر قرار گرفته است.
از رایج‌ترین دلایل ابتلا به پارانوئید می‌توان به زندگی در یک خانواده کم درآمد و فقیر، بیوه بودن، ازدواج نکردن، ترومای دوران کودکی و سابقه خانوادگی اشاره کرد.
لازم به ذکر است پارانوئیدها، هذیان یا توهم ندارند. توهم و هذیات در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی، اختلال اسکیزوافکتیو و دوره های شیدایی شدید در اختلال دوقطبی دیده می شود.
ایجاد اشتراک ورود به من اطلاع بده اگر ... نظرات جدید گذاشته شد
ثانیاً پارانویا را جزء اجتناب‌ناپذیر اندیشهٔ صاحبان افکار بلند و انتزاعی‌نگر به‌شمار آورد تا ضمن صحه گذاشتن بر این فرض فروید، منظور او را به درستی فهمید. از این رو با مراجعه به زندگی‌نامهٔ روشنفکران و نفوذ در لایه‌های زیرین و پنهانی زندگی و افکار آنان، شاید به جرئت بتوان گفت افرادی همچون گالیله، ژان ژاک روسو، نیچه، شوپنهاور، کافکا، همینگوی، تولستوی، فروید و… اگرچه از اختلال شخصیت پارانوئیدی به دور بوده‌اند لیکن اندیشه‌های پارانوئیدی داشته‌اند و آن را در گفته‌ها و نوشته‌های خود تصویر بیماری زونا به المانی کرده‌اند.
اما در برخی از افراد و به دلایلی که کاملاً مشخص نیست، ممکن است ویروس واریسلا زوستر سال‌ها بعد دوباره ظاهر شوند و در امتداد الیاف عصبی حرکت کنند تا باعث ایجاد زونا شوند.
چند نکته مهم وجود دارند که باید هنگام بحث در مورد ویروس واریسلا زوستر و انتقال آن در نظر گرفته شوند. اگر فردی تا به حال آبله مرغان نگرفته باشد یا واکسن آبله مرغان دریافت نکرده باشد و تماس مستقیمی با مایعات ناشی از بثورات زونا داشته باشد، ممکن است به آبله مرغان مبتلا شود، اما بلافاصله دچار زونا نخواهد شد.
به‌علاوه، متخصصان این واکسن را برای کسانی که آبله مرغان یا زونا نداشته‌اند توصیه می‌کنند.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، در معرض خطر بیشتری برای دچار شدن به زونا و تجربه علائم و عوارض شدید آن هستند.
مایل نیستند به دیگران اعتماد کنند یا اطلاعات شخصی خود را فاش کنند، زیرا می ترسند از اطلاعاتشان علیه آنها استفاده شود.
یک واکسن متفاوت (واکسن هرپس زوستر) برای افراد بالای ۵۰ سال که سابقه‌ی آبله مرغان دارند و بنابراین حامل ویروس هستند، در دسترس است.
سپس متخصص سلامت روان یک ارزیابی جامع انجام خواهد داد. او ممکن است از فرد در مورد دوران کودکی، مدرسه، زندگی کاری و روابطش بپرسد.
بیشتر بدانید: چه عواملی باعث ایجاد لالی انتخابی می شود؟